Ruim 130 jaar geleden, op 18 december 1894, werd in Amsterdam het Phytopathologisch Laboratorium Willie Commelin Scholten opgericht. De oprichting werd gefinancierd door het echtpaar Scholten ter nagedachtenis aan hun vroeg overleden zoon Willie, die biologie studeerde en een bijzondere interesse had in plantenziekten. 

Aanvankelijk ondersteunde het instituut de bloembollensector, maar het breidde al snel zijn focus uit naar tabaks- en suikerrietplantages in Nederlands-Indië. De eerste directeur was professor Ritzema Bos, een pionier in de Nederlandse fytopathologie. In 1906 werd hij opgevolgd door Johanna Westerdijk, die in 1917 de eerste vrouwelijke hoogleraar van Nederland werd aan de Universiteit Utrecht.

In 1920 verhuisde het WCS laboratorium naar Baarn, waar het onder leiding van Johanna Westerdijk uitgroeide tot een internationaal erkend centrum voor fytopathologisch onderzoek. Na Westerdijks pensionering in 1952 nam Louise Kerling de leiding over, waarna Koen Verhoeff in 1970 de rol van directeur op zich nam, gevolgd door Bob Schippers in 1987. Hoewel het laboratorium in 1991 werd gesloten, werd het onderzoek voortgezet binnen andere academische instellingen. Bij de Universiteit van Amsterdam werd het fytopathologisch onderzoek voortgezet door Ben Cornelissen en later door Martijn Rep. Tegelijkertijd werd de fytopathologische traditie bij de Universiteit Utrecht voortgezet, eerst onder leiding van Kees van Loon en later door Corné Pieterse.

De Stichting Willie Commelin Scholten voor Fytopathologie bleef actief en richt zich nu op het stimuleren van onderzoek en onderwijs in plantenziektekunde. Ze sponsort jaarlijks projecten zoals www.plantenziektekunde.nl en werkt samen met instellingen als de Universiteit van Amsterdam, Universiteit Utrecht, Wageningen University & Research, het Westerdijk Institute en de Koninklijke Nederlandse Plantenziektekundige Vereniging. Een van de initiatieven is de WCS-wisselleerstoel, waarmee buitenlandse wetenschappers samenwerkingen met Nederlandse fytopathologen kunnen opzetten.

Dankzij deze inspanningen draagt de stichting bij aan de vooruitgang van fytopathologisch onderzoek en ondersteunt ze de opleiding en training van toekomstige plantenziektekundigen.

Referenties